مقدمه
عینک و لنز دو روش اصلاح عیوب انکساری می باشند اما تفاوت های اپتیکی بین این دو روش اصلاح و اثرات مهم متقابل آنها بر آنومالیهای دید چشمی بایستی در دانش چشم پزشکی و اپتومتری مدنظر قرار بگیرند .در صورتیکه بیمار سایر اندیکاسیونهای تجویز لنز را داشته باشد ، در تعدادی از اختلالات دید دو چشمی لنز در مقایسه با عینک ازلحاظ کلینیکی عملکرد مفیدتری از خود ارائه مینماید در حالیکه در مواردی دیگر از آنومالیهای دید دو چشمی ، تجویز لنز کنتراندیکاسیون دارد .در عمل این بدین معناست که آگاهی از وضعیت ارتاپتیک بیمار قبل از فیت لنز ضروری می باشد.
در صورتیکه نیاز به تجویز لنز مدنظر باشد یا بیماری جهت تجویز لنز مراجعه نماید ، بایستی وضعیت دید دو چشمی به دقت بررسی گردد. موارد ارزیابی مربوطه به دو دسته کلی تقسیم می شوند :
ارزیابی های ضروری : تاریخچه بیمار، شکایات، تعیین دقیق تصحیح اپتیکی فعلی بیمار، کاور تست دور و نزدیک و تست های حرکتی
ارزیابی های اضافی : بررسی دیسپاریتی فیکساسیون در دور و نزدیک، تست های شکستن فیوژن (بویژه مفید برای تشخیص انحرافات عمودی کم )، تست مادوکس دوبل ( بویژه مفید در تشخیص انحرافات سیکلو ورتیکال )
دسته دوم فقط در مواردی که در قسمت اول یکی از موارد غیر نرمال باشد، ضرورت پیدا خواهد کرد .
اندیکاسیون های ارتاپتیک برای لنز های تماسی
همراه اصلاح عیوب انکساری با عینک یکسری مشکلات اپتیکی وجود دارد .در موارد امتروپی بالا، وقتی فرد از نقطه ای غیر از مرکز اپتیکی عدسیها نگاه می کند ابیراهیها به طور قابل توجهی افزایش می یابد . این موارد می تواند با تجویز لنز به طور محسوسی کاهش یابد چراکه لنز همراه با چشم حرکت می کند . واضح است که بهبود وضوح تصویر اپتیکی می تواند سبب بهبود فیوژن حسی و در نهایت وضعیت دید دو چشمی فرد گردد . در بین عیوب انکساری مختلف، بیماران دارای آنیزومتروپی بیشترین بهره را از تجویز لنز تماسی خواهد برد .
آنیزومتروپی
آنیزومتروپی دو دیوپتر یا بیشتر در 1.5 درصد سفید پوستان دیده می شود .چون لنز تماسی با چشم حرکت میکند ، بیمار هر چند که جهت نگاه ، اکسنتریک باشد در تمام مواقع تقریبا از مراکز اپتیکی هر دو لنز نگاه می کند . به عبارت دیگر اثرات پریزماتیک متفاوتی که با عینک مشکل ساز است در اینجا دیده نمی شود . بنابراین فایده اول استفاده از لنز حذف اثرات پریزماتیک ناخواسته یا آنیزوکونیای دینامیک خواهد بود .
فایده دیگر کاهش قابل توجه آنیزوکونیای استاتیک یا به طور خلاصه آنیزوکونیا است . به طور سنتی فکر می شود که لنز در مقایسه با عینک آنیروکونیا را در موارد آنیرومتروپی ریفرکتیو مثلا آفاکی کاهش ولی در آنیزومتروپی محوری افزایش می دهد . این ایده که تحت عنوان قانون knapp شناخته می شود با تحقیقاتی که نشان داده که لنز در تمامی موارد آنیزومتروپی ، آنیزوکونیا را کاهش می دهد ، حمایت نشده است.لذا لنز یک روش فوق العاده برای اصلاح اپتیکی تمامی موارد آنیزومتروپی بوده و تحریک دو چشمی بهتری برای سیستم بینایی فراهم میکند .
به عبارت دیگر با این روش بیماران غیر استرابیسمیک دارای آنیزومتروپی ، احتمالا بهترین حدت بینایی تصحیح شده دو چشمی و دید بعد را در مقایسه باعینک به دست خواهند آورد . مشخص شده است که اصلاح ریفرکتیو با عینک به تنهایی می تواند بهترین حدت بینایی تصحیح شده را در یک چشم آمبلیوپ حتی بدون بستن در بعضی موارد بهبود بخشد اما این اثر درمانی می تواند به طور قابل توجهی با اصلاح عیب انکساری با لنز تقویت شود .
بیماران آمبلیوپ با آنیزومتروپی بدون استرابیسم پاسخ به درمان مناسبی در هر سن نشان می دهند به گونه ای که اصلاح ریفر کتیو با لنز مخصوصا در بزرگسالان نیز یک روش مفید به حساب می آید .
اصلاح انحرافات با لنز تماسی
در بعضی بیماران با فوریای غیر جبرانی یا استرابیسم ، به طور خیلی ساده با اصلاح ریفر کتیو مشکل آنها برطرف میشود . رایج ترین مثال ایزوتروپیای تطابقی ریفرکتیو یا تطابقی کامل است که یک هایپروپی پنهان می تواند سبب ایزوتروپیای تطابقی شده باشد . اغلب اوقات آمبلیوپی به دنبال مستقیم شدن چشمها بویژه در موارد استرابیسمهایی که اخیرا ایجاد شده باشند ، ازبین میرود .درمان این موارد ساده است و چنانچه بیمار انگیزه کافی داشته و فرد مناسبی برای استفاده از لنز باشد ، استفاده از لنز به عنوان یک گزینه درمانی مطرح است .
توجه به این نکته ضروری است که به دلیل اثر فاصله ورتکس،قدرت مثبت لنز بیشتر از عینک بوده که خود به ریلکس بهتر تطابق کمک خواهد کرد .در بعضی افراد عامل ایجاد انحراف عیوب انکساری اصلاح نشده نیست ولی در چنین شرایطی در بعضی موارد با ایجاد تغییراتی در تصحیح عیوب انکساری بیمار امکان اصلاح انحراف وجود دارد .
به عنوان مثال در بعضی موارد انحرافات اگزوتروپیای دائمی یا اگزوتروپیای گهگاه یا اگزوفوریای غیر جبرانی بویژه موارد با نسبت تطابق تقاربی به تقارب بالا استفاده از تکنیک اورماینس به بهبود وضعیت دید دو چشمی بیمار کمک خواهد کرد .در این موارد هدف این است که بعد از مدتی به دنبال بهبود وضعیت دو چشمی فرد قدرت اضافه شده به تدریج کاهش یابد .
درمواردی که نیاز به تجویز پریزم است محدودیت در استفاده از لنز تماسی خواهیم داشت هر چند در مواردی که فرد به عنوان مثال یک هایپرفوریای کم دارد امکان استفاده از پریزم روی یک لنز RGP وجود دارد ولی به دلیل اثر جاذبه این تنها به پریزم قاعده پایین محمدود خواهد شد . البته در بعضی از لنزهای توریک که ثبات کافی دارند تا دو پریزم دیوپتر منشور افقی در هر لنز می توان تجویز کرد .
درمان آمبلیوپی
از لنزهای تماسی میتوان به عنوان اکلودر یا جهت بستن در درمان آمبلیویی استفاده کرد .بسته به نوع اکلوژن مورد نیاز (Opaque یا Attenuating ) می توان از لنزهای با منطقه اپتیکی (oz) کدر یا لنزهای با قدرت های بالاتر استفاده کرد ( در موارد نزدیک بینی و امتروپی در حدود 5-4 دیوپتر منفی زیادی و در موارد هایپروپی 4-3 دیوپترمثبت کم). لازم به ذکر است که استفاده از بستن تمام وقت (FTP) یا بستن های Opaque مانند پچ های چسبان در مواردی که بیمار فیوژن محیطی دارد ( آنیزومتروپیک آمبلیوپیا، آمبلیویی در استرابیسمهای گهگاه و میکروتروپی ) اندیکاسیون ندارد لذا باید از بستن پاره وقت (PTP) با اکلودر یا FTP با بستن هایAttenuating استفاده نمود.
استفاده از لنز
یکی از گزینه های درمانی در موارد دو بینی غیر قابل حذف نیز می باشد . در این مورد سه روش جهت حذف شکایت بیمار وجود دارد که شامل بستن ، جابه جایی یکی از تصاویر یا پریزم و هیپنوتیزم می باشد . استراتژیهای بستن خود به سه روش تقسیم می شوند :
1) بستن کامل با پچ های تیره : که با اکلودر بانداژ یا Tie-on و یا با لنز تماسی نرم Opaque امکان پذیر است .مورد اول فقط به عنوان یک راه حل موقتی توصیه ولی استفاده از لنز تماسی با در نظر گرفتن سایر اندیکاسیونهای مربوط به تجویز لنز به عنوان یک راه حل طولانی مدت و قابل قبول بیمار مطرح است. London R سال 1978 توصیه می کند چون تمامی لنزهای تماسی Opaque مقداری نور را از خود عبور می دهند باید بین 2+ تا 4+ دیوپتر قدرت انکساری چشم مورد نظر فاگ شود .
2) تجویز اپتیکی تکدید : این تجویز که با لنز تماسی یا عدسی های تکدید امکان پذیر است ، روش ترجیحی بیان شده بیان شده توسط گریفین در 2002 می باشد .در این حالت چشم غالب برای نزدیک اصلاح می شود و در بیشتر موارد قدرت مثبت تجویز شده در لنز تماسی بین 2+ تا 5/2+ دیوپتر مفید خواهد بود . این روش علاوه بر حذف دو بینی اجازه درک حرکت در محیط شبکیه را نیز امکان پذیر می سازد .
ه)کاربرد دیگر لنز تماسی در موارد نیستا گموس مادرزادی (یا سندرم نیستا گموس مادرزادی )می باشد .برخی مدارک نشان میدهد که لنز می تواند سبب کاهش شدت نیستا گموس (امپلیتود و فرکانس ) و بهبود در حدت بینایی از طریق ایجاد یک فیدبک تماسی در لبه پلک به دنبال نوسانات چشم شود.
ملاحظات مهم هنگام تجویز لنز تماسی :
موضوع مهمی که هنگام تغییر تجویز از عینک به لنز تماسی می تواند به آسانی نادیده گرفته شود اثرات تغییر تجویز روی تطابق و تقارب می باشد .
تفاوت در تحریک تطابقی
اگر جسمی در فاصله 40سانتی متری از عینک قرار داشته باشد و ما فرض کنیم که فاصله ورتکساز صفحه عینک تا سسطح جلویی قرنیه 14میلی متری ، فاصله سطح جلویی قرنیه تا صفحه اصلی اولیه( FPP)35/1 میلی متر باشد،جهت تعیین مقدار تطابق مورد نیاز کافی است تفاوت بین ور جنس نور در ( FPP) مربوط جسم قرار گرفته در بینهایت اپتیکی و رجنس نور در FPP)) مربوط به جسم قرار گرفته در فاصله 40سانتی متری از سطح عینک تعیین شود .
Accommodative stimulus =Vergence at FPPf-vergence at FPPn
به عنوان مثال اگر عیب انکسار را 5/7 دیوپتر میوپی در نظر بگیریم و برای اصلاح عیب انکسار از لنز تماسی استفاده شود ، مقدار تحریک تطابقی با لنز تماسی 41/2 دیوپتر و با عینک 94/1 دیوپتر خواهد برد .مشاهده می شود که در تغییر اصلاح از عینک به لنز تماسی ، بیمار نیاز به 47/0 دیوپتر تحریک تطابقی بیشتری خواهد داشت که این مسئله می تواند در افراد با ناتوانی تطابق و نیز در سنین نزدیک پیر چشمی قابل ملاحظه باشد .
این موضوع خصوصا در مقادیر متوسط و بالای عیوب انکساری اهمیت قابل توجهی خواهد داشت .همچنین اگر فردی 5/7 دیوپتر هایپروپی داشته باشد تحریک تطابق با لنز و عینک به ترتیب 41/2 و 06/3 دیوپتر خواهد بود و چنانچه مشاهده می کنیم برعکس حالت قبلی، در اینجا با تغییر اصلاح از عینک به لنز بیمار نیاز به تطابق کمتری خواهد داشت .
با توجه به جدول ملاحظه می شود که هر چه مقدار عیب انکسار افزایش یابد تفاوت بین تحریک تطابق لنز و عینک برای مقدار مشخصی عیب انکساری افزایش می یابد .
تفاوت تحریک تقاربی
چون لنز با چشم حرکت می کند تغییری در تحریک تقاربی با تغییر جهت نگاه رخ نمی دهد .در حالیکه در عینک با عدسی منفی و مثبت با نگاه ازسمت نازال مرکز اپتیکی ، به ترتیب پریزم Base In و Base out ایجاد می شود که مقدار پریزم ایجاد شده براحتی از قانون پرنتیس قابل محاسبه است :
P=h.F
P اثر پریزماتیک (pd) و h فاصله از مرکز اپتیکی تا نقطه ای که خط دید میگذرد (cm) و F قدرت عصبی مقابل چشم در مریدین دسنتراسیون (D) به عنوان مثال اگر فرد میوپی با عینک از مراکز اپتیکی به اندازه 2 میلی متر به سمت نازال در هر لنز نگاه کند ،مقدار پریزم ایجاد شده در هر چشم یک پریزم دیوپتر (1=5*20.0) و از نوع Base In بوده و در دو چشم 2 پریزم دیوپتر خواهد بود .
نکته مهم این است که وقتی یک فرد میوپ دارای اگزوفوریا از عینک ساخته شده بر اساس PDدور استفاده و به نزدیک نگاه کند اثر پریزم Base In ایجاد شده نیاز به تقارب را کاهش لذا احتمال غیر جبرانی شدن انحراف نزدیک به دلیل کم بودن ذخیره فیوژنی تا حدودی کاهش می یابد و بیمار راحتی بیشتری را با عینک احساس می کند .
در حالیکه اگر لنز تماسی استفاده شود اثر منشور Base In وجود نخواهد داشت .برعکس در یک فرد دوربین دارای ایزوفوریا در نزدیک منشور Base Out ایجاد شده که باعث کاهش نیاز ور جنس فیوژنی جبرانی NFVخواهد شد در حالیکه با لنز تماسی اثر پریزماتیک Base Out را نخواهیم داشت .البته این اثرات تنها در مقادیر نسبتا بالای عیب انکسار قابل توجه خواهد بود .
کامپلیانس در استفاده کنندگان لنز
کامپلیانس را میتوان به عنوان نمونه تمایل به پیروی یا اطاعت از یک رشته درمانهای تجویز شده در عرصه مراقبت از سلامتی تعریف نمود .کلایدون و افرون کامپلیانس را مسئولیت مشترک تجویز کننده و بیمار می دانند در حالیکه والش و ولیس صنعت لنز تماسی را نیز وارد این لیست می کند و معتقدند صنایع تولید لنز و محصولات وابسته نیز درکامپلیانس نقش دارند .در این مقاله ما نخست نگاهی به تازه ترین پژوهش های انجام شده در مورد عدم کامپلیانس در استفاده از لنز تماسی خواهیم انداخت .
سپس به بررسی نقشه سه عامل عمده در رابطه به عدم کامپلیانس خواهیم پرداخت .ما ابتدا کامپلیانس را در عرضه خدمات مراقبت از سلامتی و سپس در رابطه با استفاده از لنزهای تماسی بررسی خواهیم کرد.ما تلاش خواهیم کرد تا بدانیم که آیا این امکان وجود دارد که افراد مستعد کامپلیانس ضعیف را شناسایی کنیم و مهمتر از همه راههای عملی را پیشنهاد نماییم که بتوان کامپلاینس را در این بیماران تقویت نمود .
اخیرا تلاش هایی صورت گرفته تا چگونگی مراقبت از لنزهای تماسی و رفتارهای مربوط به عدم کامپلیانس را به عامل خطر شناخته شده برای عفونت های چشمی مرتبط نمایند . مورگان بر اساس دو مطالعه گسترده در سطح اروپا گزارش نموده که تنها 3/0 درصد از استفاده کنندگان از لنزهای تماسی روزانه در مورد 16 رفتار توصیه شده به طور کامل کامپلیانت بوده اند .
او نشان داد که جنبه های اساسی مراقبت از لنز مانند استفاده از محلول ، نگهداری لنز در جا لنزی و بستن محکم در آن توسط 80 درصد استفاده کنندگان از لنز به درستی انجام شده است .
اما سایر جنبه های کامپلیانس مانند ادامه استفاده از لنز پس از پایان دوره مجاز استفاده شبانه از لنزهای تجویز شده برای روز، عدم شستشوی صحیح دستها و اضافه نمودن محلول شستشوی لنز به محلول مانده از شب قبل،تنها حدود (80-40) درصد کامپلیانس داشته است .خوابیدن با لنز ها ، تعویض جا لنزی ، تمیز کردن آن و کنترل تاریخ مصرف بیشترین سطح کامپلیانس را بدنبال داشته است .
به طورکلی رفتارهای غیر کامپلیانت بیماران را می توان در سه گروه کلی بهداشت عمومی و جابه جایی لنز استفاده از لنز و مراقبت از لنز طبقه بندی نمود .
مورگان کامپلیانس را با خطر نسبی بروز عفونت مرتبط میداند و بعضی از مراحل مراقبت از لنز را متهم تلقی نموده و معتقد است تجویز کنندگان باید توجه خاصی به این مراحل داشته باشند او پیشنهاد می کند در جلسات ویزیت پس از فیت ،درباره ی این مراحل باید با بیمار گفتگو نمود :مراقبت از جا لنزی ، مالش ، آبکشی لنزها، عدم استفاده شبانه و استفاده از محلول درست .
استاپلتون و همکاران عوامل خطر کراتیت میکروبی ناشی از لنز در استرالیا را مورد بررسی قرار داد ودریافت که این عوامل عبارتند از استفاده شبانه ، بهداشت ضعیف جالنزی، استعمال دخانیات، خرید از اینترنتی و داشتن تجربه استفاده از لنز به میزان کمتر از شش ماه و تعلق داشتن به گروه اقتصادی اجتماعی بالاتر .
این مطالعه و همینطور مطالعه دارت و همکاران بر اهمیت کامپلیانس تاکید دارد . دارت نتیجه می گیرد که برای کسب حداکثر ایمنی در استفاده از لنز ، تجویز کننده باید اطمینان یابد که بیمار لنز را مطابق جدول زمانی توصیه شده مورد استفاده قرار می دهد ، آموزش های لازم برای گذاشتن و برداشتن لنز ، نگهداری جالنزی و تعویض آن را فرا گرفته است و از اهمیت بهداشت دستها و خطر مضاعف خواب شبانه با لنز آگاهی دارد .
عفونت تنها یکی از عواقب بالقوه عدم اجرای دستورات داده شده است و با وجود پایین بودن سطح کامپلیانس خوشبختانه بسیار نادر است . استفاده ناموفق از لنز ناراحتی ، رضایت کم بیماران ، اتلاف وقت و اتلاف هزینه های صرف شده همه مشکلات مرتبط با کامپلیانس هستند که درنهایت منجر به دور انداختن لنزها و عدم استفاده از آنها می گردد رفتارهای غیر کامپلیانس رایج که خطرناک بودن آنها کاملا شناخته شده است مانند خوابیدن با لنز ، عدم شستن دستها ، شنا بدون استفاده از عینک محافظ را باید در آموزش های اولیه مورد تاکید قرار داد . مرور تمام جنبه های کامپلیانس در تمام جلسات ویزیت پس از فیت اهمیت دارد .
کامپلیانس در حیطه پزشکی
مقایسه میزان کامپلیانس در استفاده کنندگان لنز با میزان کامپلیانس در سایر زمینه های پزشکی می تواند جالب باشد . سطح کامپلیانس در عرصه مراقبت های کلی از سلامتی در مطالعات متعددی مورد بررسی قرار گرفته است . در یک مقاله جدید که حاصل متاآنالیز564 است و مقاله در زمینه میزان وابستگی بیماران به توصیه های پزشکی می باشد ، میزان متوسط کامپلیانس حدود 75/0 بوده است اگرچه که این میزان بسته به روش مورد استفاده و بیماری مورد مطالعه متغیر بوده است و بیشترین وابستگی مربوط به بیماری HIV ، آرتریت، اختلالات گوارشی، سرطان و کمترین وابستگی بیماران به توصیه های داده شده مربوط به بیماران ریوی ، دیابت و اختلالات خواب بوده است .
کامپلیانس بیماران در مورد اختلالات چشمی نزدیک به میزان متوسط یعنی حدود 73/0 درصد بوده است ، میزان کامپلیانس در بیماران گلوکومی حدود 75/0 -50/0 گزارش شده است به نظر می رسد میزان وابستگی استفاده کنندگان از لنز تماسی به توصیه های داده شده نزدیک به سایر رژیم های مربوط به مراقبت از سلامتی می باشد.مورگان دریافت که استفاده کنندگان از لنز تماسی متوجه به این نکته هستند که آنها در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به عفونت چشم در مقایسه با افرادی که از لنز استفاده نمی کنند می باشند .
در مطالعه مورگان 23/0 بیماران ادعا نموده اند که آنها هیچگونه اطلاعاتی درباره عوارض یا خطرات عدم کامپلیانس و یا بطور کلی خطرات ناشی از استفاده از لنز تماسی دریافت نکرده اند .
شناسایی افراد مستعد عدم کامپلیانس
کلایدون و افرون دریافتند که عوامل اجتماعی –جمعیتی اندکی در رابطه با عدم کامپلیانس وجود دارد و بیشتر آنها غیر قابل تغییر هستند .یک روش بهتر ، بررسی اعتقادات بهداشتی بیمار، تلاش برای تغییرآنها و افزایش انگیزش او می باشد .تجویز کننده می تواند خطرات و عواقب عدم کامپلیانس را برای بیمار بیان نماید .
انتقال پیام:
ارتباط یک پروسه دو طرفه استو به محض ورود بیمار به کلینیک آغاز می شود .ارتباط موثر،اثر قابل ملاحظه ای بر کامپلیانس خواهد داشت و این اثر را می شود هم بصورت کلامی و هم بصورت غیر کلامی انتقال داد .گفته می شود بیش از 65/0 ارتباطات غیر کلامی هستند این میزان ارتباط نقش کلیدی در رابطه ی بیمار-تجویزکننده دارد و چگونگی برقراری اطمینان را تحت تاثیر خود قرار می دهد.یک اقدام ساده مانند شستن و خشک کردن دستها در ابتدای هر مشاوره می تواند به اندازه ی هر آموزش کتبی یا شفاهی دیگر موثر واقع گردد.
استاندارهای بهداشتی ممکن است از ظاهر شخص پیدا باشند اما سایر عوامل را باید با پرسش دقیق از بیمار روشن نمود .شغل و سرگرمی می تواند نشانه هایی از سطح احتمالی کامپلیانس بیمار در رابطه با دستورات ارائه شده برای مراقبت از لنز تماسی را فراهم نماید .
مراقب کار یا فعالیت های اوقات فراغت بیمار که ممکن است ساعات استفاده از لنز را به پاسی از شب گسترش دهد و یا احتمال رعایت بهداشت در آن کم باشد مانند شنا یا سایر ورزش ها باشید ، آموزش های کتبی و شفاهی لازمه را در همان جلسه طب به بیمار ارائه نمایید و اطمینان یابید که پرسنل شاغل در محیط کار شما نیز همان پیام را انتقال می دهند.مطالعات نشان داده که اطلاعات کتبی و شفاهی در ترغیب بیمار به رعایت کامپلیانس موثر تر از آموزش های شفاهی به تنهایی بوده است . تلاش کنید آموزش ها تا حد ممکن ساده باشند.
فراهم نمودن اطلاعات ساده، مختصر و فاقد عبارات دشوار و سنگین توام با اشکال و تصاویر واضح و روشن باعث تسهیل ارتباط و افزایش رضایت بیمار می گردد.در یک مطالعه نشان داده شده که استفاده از استراتژی های تقویتی پیچیده مانند استفاده از ویدئو ،کتابچه ،پوستر،چک لیست و تنظیم قرارداد هیچ بهبود قابل بهبود قابل ملاحظه ای در میزان کامپلیانس بیمار در مقایسه با استاندارد آموزش ها ایجاد نکرده است .
راهنمای ارائه شده توسط کالج اپتومتریست ها توصیه می کند مراقبت های پس از فیت باید ارزیابی کامپلیانس بیمار از دستورات مراقبتی و بهداشت عمومی مرتبط با لنز را نیز شامل گردد.
در هر جلسه ویزیت پس از فیت ، عادات رایج را کنترل ،آموزش های قبلی را تکرارو تقویت نموده و هر جا که لازم است اصلاحات لازم را بعمل آورید .مورگان دریافت که فقط 62/0از استفاده کنندگان از لنز ادعا نموده اند که تجویز کننده آنها در مورد چگونگی مراقبت از لنزهایشان سوال نموده است و این بدین مفهوم است که درصد قابل توجهی چنین کاری را انجام نداده اند .
از سوالات دقیق و باز برای پرس و جو درباره رفتارهای غیر کامپلیانت استفاده نمایید ، از بیمار بخواهید روش خودش را نشان دهد و اگر لازم بود شما نیز به طور فیزیکی به آنها روش درست شستن دست ها را نشان دهید .مرکز کنترل بیماری ها توصیه می کند دستها به مدت 20 ثانیه با استفاده از یک صابون غیر عطری زیر جریان جریان ممتد آب شدیدا ملش داده شوند و سپس با آبگرم آبکشی شده و با یک حوله تمیز خشک شوند .
بیماران باید بدانند که قبل از لمس چشم هایشان و همینطور قبل از گذاشتن و در هنگام برداشتن لنز دست ها الزامی است .
از پیام های ساده برای تقویت رفتارهای خوب بیمار استفاده نمایید مانند لنز بایستی توسط انگشت تمیز شما لمس گردد یا در چشم گذاشته شود .برای پرهیز از سرزنش ، بهتر است که بیشتر از باید و کمتر از نباید استفاده شود . تقویت رفتارهای خوب به اندازه اصلاح عادات بد اهمیت دارد و عادات خوب سلامتی خوب عبارت خوبیست که می تواند پیام کامپلیانس را بخوبی منتقل نماید .
اثرات عدم کامپلیانس را به بیمار نشان دهید لازم نیست که خیلی بیمار را بترسانید اما نشان دادن تصاویر تشخیصی موجود در مراکز درمانی که عاقبت عدم کامپلیانس را نشان می دهند مانند تصاویر درجه بندی GPC می تواند به پایبندی بیشتر بیمار به زمان استفاده و چگونگی مراقبت از لنز تماسی کمک نماید .
فراموشی شایع ترین دلیل بیماران عدم کامپلیانس در مورد مراقبت از لنز و عدم رعایت زمان مجاز استفاده از لنز می باشد برای حل مشکل فراموشی می تواند زمان مناسبی برای تعویض لنز تعیین نمود که یادآوری آن ساده باشد برای مثال آغاز یا پایان هر ماه .
سیستم های اتوماتیک یادآور زمان تعویض لنز مانند Acuminder و lensolert زمان دقیق تعویض لنز را به بیماران تذکر می دهند .
بررسی اثر تجویز کننده و کلینیک بر کامپلیانس :
تجویز کننده باید از اطلاعات کافی در زمینه لنز تماسی بهره مند باشد و میتواند علائم عدم کامپلیانس را در بیماران شناسایی نماید .صرف گفته بیمار در مورد رعایت دستورات داده شده کافی نیست و همواره باید مترصد یافتن علائم عدم کامپلیانس مانند کهنه بودن جا لنزی ، رسوب گرفتن لنز،بلند بودن ناخن ها و …بود.همچنین تجویز کننده باید از جدیدترین اطلاعات روزدر زمینه لنز تماسی مطلع باشد سایت های متعددی وجود دارد که اخبار جدید را بصورت هفتگی برای علاقه مندان ارسال می نمایند .از آن جمله می توان به سایت های زیر اشاره نمود
www.clspectrum.com , www.cltoday.com
تجویز کننده باید دقت به آنچه که بیمار می گوید گوش کند.شنیدن یک راه موثر برقراری ارتباط و کشف مشکلات احتمالی می باشد .در محاوره و مکالمه با بیمار، تجویز کننده باید تا حد امکان از به کار بردن کلمات فنی و سنگین پرهیز نماید .به کاربردن کلمات ساده و عبارات واضح،راه درست برقراری ارتباط می باشد .نکات کلیدی و مهم را باید مورد تاکید قرار دارد و از طولانی و پیچیده نمودن آموزش ها و پرهیز نمود.
اهداف واقع گرایانه و دست یافتنی برای بیمار تعیین نمایید و تلاش کنید تا راه هایی برای انگیزش بیشتر بیماران بیایید.محیط کلینیک باید گرم و صمیمانه باشد ، زمان ویزیت برای هر بیمار باید مخصوص خودش باشد،بیمار دیگری نباید همزمان در اتاق حضور داشته باشد و زمان انتظار باید حداقل مقدار ممکن باشد .پرسنل باید مطلع و آگاه باشند و از نکات کلیدی و مهم مطلع باشند .مراقبت های پس از فیت باید تا امکان تداوم داشته باشند و توصیه های لازم را باید پیوسته و مداوم حتی توسط پرسنل و کارکنان نیز به بیماران ارائه شود .
ضرورت انجام چک آپ های منظم باید به بیماران یادآوری شود زمان ویزیت بعدی باید به بیمار گفته شود رفتارهای خوب بیمار باید مورد تشویق قرار گرفته شوند و پاداش مناسب را دریافت دارند .اطلاعات مهم و کلیدی را باید بارها تکرارنمود و اطلاعات مورد نیاز بیماران از طرق گوناگون مانند ویدئو ،کتابچه و پوستر در اختیار آنان قرار دهید.
بررسی نقش صنایع و تولید کنندگان لنز بر میزان کامپلیانس :
پشتیبانی محصولات :بسته بندی درست و ارائه آموزش های ساده از طرف تولید کنندگان می تواند به افزایش میزان کامپلیانس بیماران کمک نماید و بسیاری از شرکت ها با عرضه بسته های آغازگر لنز و محلول شستشوی لنز به انگیزش بیشتر بیماران کمک می نمایند .
سیاست های مربوط به قیمت گذاری:
صنایع لنز تماسی تعهد دارند تا قیمت ها را تا حد ممکن در سطحی اقتصادی و قابل دسترسی برای بیشتر بیماران نگه دارند .ب الا بودن قیمت می تواند یکی از دلایل عدم کامپلیانس بویژه در رابطه با زمان تعویض لنز ها باشد.
پژوهش و توسعه : صنایع و تولید کنندگان لنز تماسی و محصولات مرتبط همواره تلاش می کنند تا با انجام پژوهش و تحقیقات علمی محصولات خود را توسعه دهند وبه افزایش رفاه و سلامتی بیماران کمک نمایند .توسعه سیستم های کارا و مفید که بتوانند در یک دنیای واقعی ، موثر واقع شوند قطعا در افزایش کامپلیانس مفید خواهند بود .
لازم به ذکر است که کامپلیانس کامل وجود ندارد و همه بیماران حداقل در بعضی از جنبه های مراقبت از لنزهایشان غیر کامپلیانت خواهند بود . اگر با این نظر موافق باشید پس باید بپذیریم که این وظیفه صنایع لنز تماسی است که سیستم های موثر و کارآمدتری را برای مراقبت از لنز طراحی و ایجاد نمایند تا کامپلیانس بیماران افزایش و عدم کامپلیانس تا حد ممکن کاهش یابد .
